ÞÁTTR

(gen. þáttar, pl. þættir, acc. þáttu), m.

1) a single strand of a rope (skar í sundr átta þáttuna í festinni); fig., þættir ættar minnar, strands of my race;

2) section, division, esp. a section of law (kristinna laga þáttr);

3) short story (^þáttr Orms Stórólfssonar).

* * *

m., gen. þáttar, dat. þætti, pl. þættir, þátta, acc. þáttu, mod. þætti; [Germ. docht; Dan. tot; cp. Lat. texo, textum]:—a single strand of a rope; ok skar í sundr átta þáttuna í festinni, Bs. i. 599, ii. 111; sneru þær af afli örlög-þáttu, Hkv. 1. 3; öfundar-þáttr, Fms. xi. 442.

II. metaph. a section; þá tvá þótto ástarinnar, Hom. (St.); lifið einir ér, þátta (gen. pl.) ættar minnar, Hðm. 4: esp. a section of law, segja upp lögþáttu alla … skal svá görla þáttu alla upp segja, Grág. i. 2; í þessum þætti, ii. 345; í landabrigðis-þætti, id.; Kristinna laga þátt, K. Þ. K. 140: a short story, þenna þ́tt niðrstigningar Kristr, Niðrst. 110; þáttr Eymundar, Fb. ii. 54; hér hefr upp þátt Styrbjarnar, 70; þáttr Orms Stórólfssunar, i. 521; Alfgeirs þáttr, Ísl. ii. 97, etc. þatta-tal, n. the number of sections in a code of laws, Rb. 4.